أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَکَ

تَزُولُ الْجِبَالُ وَ لاَ تَزُلْ عَضَّ عَلَی نَاجِذِکَ أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَکَ تِدْ فِی الأَْرْضِ قَدَمَکَ ارْمِ بِبَصَرِکَ أَقْصَی الْقَوْمِ وَ غُضَّ بَصَرَکَ وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ

اگر کوه ها از جای کنده شود ، تو جای خویش بدار ، دندان ها را بر هم فشار ، و کاسه سرت را به خدا عاریت سپار ، پای در زمین کوب و چشم بر کرانه سپاه نه ،  و بیم بر خود راه مده و بدان که پیروزی از سوی خدا است

نهج البلاغه ، خطبه 11